Oj, oj :)

Kurczę, zdaję sobie sprawę, że to że tutaj wciąż wchodzę (to, że piszę notkę na blogu który już dawno powinien odejść w niepamięć) jest wyjątkowo dziwne. Ale ten blog jest moją jedyną deską ratunku; on jedyny mnie z Wami 'łączy'. :)
Bo niestety pomysł z nowym blogiem nie wypalił. Kompletnie się nie przygotowałam na coś takiego - nie byłam gotowa założyć nowego bloga, a sam pomysł z tym opowiadaniem nie był nawet w żadnym stopniu dopracowany. Dlatego też zrezygnowałam z tego pomysłu, przepraszając Was. + przy okazji bardzo dziękuję każdemu kto zostawił ślad, pisał że czytał to opowiadanie to i zamierza czytać to, bo świetnie piszę. Szczerzyłam się do monitora, ciesząc się z takiej zdobyczy jaką jesteście Wy, kochani czytelnicy.
Zaraz po zakończeniu nowej historii, nudy sprawiły, że założyłam nowego bloga, z nowym opowiadaniem. Mam ochotę się teraz porządnie puknąć w czoło. To był zdecydowanie głupi pomysł. Jak zwykle działałam pod wpływem impulsu. Napisałam 1 rozdział, wkleiłam, przeczytałam 3 komentarze i bum! wrócił mi rozsądek. Trochę mi głupio, że tak już 'nakręciłam' czytelników, a potem to usuwam. No, ale każdy z nas popełnia błędy zwłaszcza jeżeli dopada go niesamowita nuda. :) Mniejsza z tym. Tak się rozpisałam, że to jakiś szok! I nie mam pojęcia czy to ktokolwiek przeczyta, bo jak wiadomo to ten blog już dawno odszedł w niepamięć, po wklejeniu Epiloga. Szkoda. :( Zaraz pewnie znowu będę ryczeć, że to koniec i ta cudowna przygoda z Wami dobiegła końca.
Dobra, chciałam na razie tylko powiedzieć tyle (no, dobra, napisać): może założę nowego bloga ponieważ tworzę pewne opowiadanie, ale na razie spróbuję chociaż dobrnąć do 3 rozdziałów i dopiero wtedy zdecyduję czy jest to warte opublikowania. Więc jeżeli ktokolwiek z Was byłby chętny to czekajcie na link (pojawi się tutaj). W razie czego jestem też na twitterze, myszki. :) @browneyes2603
Buziaki, kocham.